Η χαμένη κληρονομιά

Η Μπαρτσελόνα κάνει περίπατο στο πρωτάθλημα στο ισπανικό πρωτάθλημα, έβγαλε με επιτυχία τα πρώτα πολύ δύσκολα τεστ (κόντρα στη Γιουβέντους) στο Τσάμπιονς Λιγκ και έκανε ένα αλησμόνητο ρεβεγιόν στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» στις 23 Δεκεμβρίου. Όλα αυτά, σε μία σεζόν που δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Το αντίθετο μάλιστα…

Ο Λιονέλ Μέσι είναι βεβαίως ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο γήπεδο, αλλά για τη μέχρι τώρα πορεία της Μπαρτσελόνα, έβαλε το χεράκι του ένας πολύ καλός γνώριμος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι ο Αλέις Βιδάλ, ο Ερνέστο Βαλβέρδε.

Ο «Τσινγκούρι» ανέλαβε την Μπαρτσελόνα στις αρχές του πιο «καυτού» καλοκαιριού όχι μόνο στο «Καμπ Νου», αλλά σε όλη τη Βαρκελώνη. Η αποχώρηση του Νεϊμάρ ήταν το πρώτο μεγάλο ζήτημα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Χωρίς ακρότητες, χωρίς υπερβολές, δίχως καμία μεμψιμοιρία, αλλά με σιγουριά για την ομάδα του, με εμπιστοσύνη στους παίκτες του και στον σύλλογο, διαχειρίστηκε άριστα την «κρίση» στο επικοινωνιακό κομμάτι (που δεν είναι και το καλύτερό του), ενώ στον αγωνιστικό τομέα, μετέτρεψε το πρόβλημα λύση. Η απουσία του Νεϊμάρ έδωσε την ευκαιρία στον Βαλβέρδε να θωρακίσει λίγο περισσότερο το κέντρο του και την άμυνά του, αφήνοντας στην επίθεση τους Λουίς Σουάρες και Μέσι και φορτώνοντας λιγο περισσότερο τη μεσαία γραμμή των «μπλαουγκράνα». Μετά από τις βαριές ήττες από την Ρεάλ Μαδρίτης στο Σούπερ Καπ Ισπανίας τον Αύγουστο, πολλοί βιάστηκαν να κάνουν λόγο για χαμένη χρονιά κλπ κλπ. Ο Βαλβέρδε παρέμενε ψύχραιμος, έδινε συγχαρητήρια στον Ζιντάν και στη Ρεάλ για τις νίκες και την κατάκτηση του τίτλου, αλλά ανανέωνε το ραντεβού για τη συνέχεια. Ήξερε ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα και η λέξη που επαναλάμβανε είναι «δουλειά».

Στην εκκίνηση της σεζόν, ο Βαλβέρδε έχασε με τραυματισμό και τον Ουσμάν Ντεμπελέ που έφτασε στην ομάδα του καλοκαίρι, ως ένας από τους εν δυνάμει αντικαταστάτες του Νεϊμάρ, με τον οποίο όμως έχει πολλές διαφορές στο αγωνιστικό κομμάτι. Και αυτό το πρόβλημα λύθηκε άμεσα…

Η Μπαρτσελόνα ξεκίνησε δηλαδή τη σεζόν χωρίς τον Νεϊμάρ, έναν από τους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο και ουσιαστικά χωρίς καμία ενίσχυση. Για την ακρίβεια, με την προσθήκη ενός μόνο παίκτη. Του Παουλίνιο, τον οποίο ο Βαλβέρδε ζήτησε από τη διοίκηση του συλλόγου και η κριτική που του ασκήθηκε έμοιαζε με αντιαθλητικό φάουλ. Ο Παουλίνιο, όμως, δικαίωσε τον Βαλβέρδε και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έγινε ένας από τους παίκτες κλειδιά της ομάδας…

Στη συνέχεια,  Βαλβέρδε κλήθηκε να αντιμετωπίσει και εξωαγωνιστικά θέματα. Η Βαρκελώνη μοιάζει με καζάνι που βράζει, το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία διεξάγεται σε συνθήκες από άλλες εποχές, αλλά ο Βαλβέρδε είναι σταθερός σε όλες του τις δηλώσεις. «Καμία εμπλοκή με την πολιτική» επαναλαμβάνει συνεχώς και μοιάζει με μοναχικός, ψύχραιμος πυροσβέστης σε όλη την Ισπανία. Πριν να ξεχαστεί το δημοψήφισμα έρχονται οι εκλογές στην Καταλονία και ο Βαλβέρδε είναι και πάλι από τους λίγους ψύχραιμους…

Στον αγωνιστικό τομέα, η Μπαρτσελόνα δεν πανικοβλήθηκε ποτέ, όπως έδειξε να είναι σε αυτή την κατάσταση η διοίκηση του συλλόγου. Ο Βαλβέρδε δεν… ντράπηκε να βελτιώσει λίγο την αμυντική της λειτουργία (αν και έχει δεχθεί και φέτος κάποια εύκολα γκολ), γνωρίζοντας ότι όταν έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ (το έκανε με απόλυτη επιτυχία), την Μάντσεστερ Σίτι, την Μπάγερν ή την Παρί Σεν Ζερμέν ίσως να είναι πολύ αργά.

Η Μπαρτσελόνα έχει πλέον το στίγμα του νέου της προπονητή, του Ερνέστο Βαλβέρδε που με την προσθήκη του Κουτίνιο και την επιστροφή του Ντεμπελέ θα έχει ακόμα περισσότερες λύσεις στην επίθεση και στη δημιουργία. Ο Βαλβέρδε δεν κέρδισε μέχρι στιγμής κάποιον τίτλο στην Ισπανία, αλλά κέρδισε κάτι ισάξιο. Τον σεβασμό και την αναγνώριση στο εσωτερικό της ομάδας του και σε όλο το ισπανικό ποδόσφαιρο, ενώ βήμα βήμα μπήκε στο κλαμπ των μεγάλων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που τον μαθαίνει καλύτερα.

Εμείς είχαμε την τύχη να τον γνωρίζουμε πολύ καλά… Με τις δύο θητείες του στον Ολυμπιακό δίδαξε ποδόσφαιρο, αλλά και κάποιες άλλες αξίες που στον ελληνικό κόσμο της μπάλας είναι μάλλον ξεχασμένες. Ήθος, ευ αγωνίζεσθαι, σεβασμός σε όλους, ενώ δεν χάιδεψε ποτέ κανένα αυτί. Ναι, τα γήπεδα του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν πολυ μικρά για τον Ερνέστο και αυτό το έβλεπαν, το ένιωθαν όλου. Ναι, ο προπονητής που είναι τώρα στην Μπαρτσελόνα δεν είναι ίδιος με αυτόν που καθόταν στον πάγκο του Ολυμπιακού. Έχει εξελιχθεί, έχει βελτιωθεί, έχει «μεγαλώσει» ποδοσφαιρικά και τακτικά, το πέρασμά του από τη Βαλένθια και τη Βιγιαρεάλ του μάτωσαν τα γόνατα στην προπονητική του διαδρομή και στην αγαπημένη του Αθλέτικ Μπιλμπάο δούλεψε ξανά με απόλυτη επιτυχία. Τόση ώστε να πάρει το διαβατήριο για την Μπαρτσελόνα.

Ο αγαπητός κύριος Ερνέστο δεν χωρούσε στα γήπεδά μας και αυτό το ήξεραν όλοι. Για να τον κρατήσει εδώ το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να μεγαλώσει πάρα πολύ. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και σε ήθος, σεβασμό, ευ αγωνίζεσθαι, σοβαρότητα με αρκετές δόσεις χιούμορ στη σωστή στιγμή, δουλειά, πειθαρχία, χωρίς γκρίνιες για διατησίες, προγραμματισμό… Το ελληνικό ποδόσφαιρο πέταξε στα σκουπίδια όλα όσα του προσέφερε απλόχερα ο Βαλβέρδε, ο οποίος σε τελείως διαφορετικές συνθήκες και άνισα μεγέθη, θα μπορούσε σε ένα ιδεατό σενάριο να εξελιχθεί στον δικό μας Βενγκέρ και τους Φερνάντο Σάντος, Ότο Ρεχάγκελ να βοηθούν από όποιο πόστο μπορούσαν…

Φεύγοντας ο Βαλβέρδε, άφησε μία πολύ σημαντική κληρονομιά. Το ελληνικό ποδόσφαιρο λειτούργησε σαν τον κακομαθημένο κληρονόμο που του έρχεται από το πουθενά μία σημαντική κληρονομιά και την σκόρπισε δυστυχώς πολύ σύντομα, όπως έκανε και με το Euro 2004.

Κρίμα… Παρόλα αυτά, όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο θα του εύχεται για πάντα τα καλύτερα και γρήγορα στην κορυφή της Ευρώπης. Για να γλείψει και τα τελευταία κόκκαλα από την χαμένη κληρονομιά.