“Έχω δει τον Μαραντόνα”

Ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα για τον Ντιέγκο Μαραντόνα ακούστηκε, ακούγεται και θα ακούγεται στην Νάπολη. Οι οπαδοί της Νάπολι δεν χρειάστηκαν μεγάλη φαντασία για τους στίχους, με τους οποίους εξέφρασαν επίσης το προνόμιό τους να βλέπουν από κοντά τον Ντιέγκο Μαραντόνα και φυσικά το φώναζαν με περηφάνια.

“Oh mamma, mamma, mamma,

oh mamma, mamma, mamma,

sai perche mi batte el corazon,

ho visto Maradona, ho visto Maradona

eh mamma, innamorato son”.

“Ω μάνα, μάνα, μάνα

ω μάνα, μάνα, μάνα

μάθε γιατί χτυπάει η καρδιά μου

έχω δει τον Μαραντόνα, έχω δει τον Μαραντόνα

Ε μάνα, είμαι ερωτευμένος”.

Το άστρο του Ντιέγκο Μαραντόνα έλαμψε σε πολλά γήπεδα σε όλο τον κόσμο. Σε τρία από αυτά όμως, έλαμψε λίγο πιο έντονα. Στο γήπεδο της Μπόκα Τζούνιορς, στο γήπεδο “Αζτέκα” στο Μεξικό (εκεί διεξήχθησαν ο προημιτελικός του Μουντιάλ ‘86 με την Αγγλία, ο ημιτελικός με το Βέλγιο και ο τελικός με την (τότε) Δυτική Γερμανία και φυσικά το γήπεδο της Νάπολι. Το “Σαν Πάολο” που λίγες μέρες μετά από τον θάνατο του Ντιέγκο μετονομάστηκε σε “Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα”. Εκεί πρωτοακούστηκε το σύνθημα, εκεί θα συνεχίσει να τραγουδιέται και να ακούγεται όταν με το καλό ο κόσμος επιστρέψει σε κανονική τροχιά. Το σοκ για τον θάνατο του Ντιέγκο ήταν τεράστιο σε όλο τον πλανήτη. Σε δύο μέρη του πλανήτη όμως, η θλίψη ήταν λίγο μεγαλύτερη. Στο Μπουένος Άιρες και στην Νάπολη…

Εκεί που βρέθηκε πνιγμένη η Παρθενόπη (από εκεί παραμένει και το προσωνύμιο “παρτενοπέι” για την ομάδα – καμάρι της πόλης), η Σειρήνα που δεν άντεξε τη μη ανταπόκριση του Οδυσσέα στο δικό της τραγούδι – κάλεσμα, το οποίο όμως οδηγούσε στην καταστροφή τους. Δίπλα στους μύθους της πόλης, πήρε τη θέση του επίσημα και αυτός του Ντιέγκο Μαραντόνα που λατρεύτηκε εκεί σαν θεός, όπως και στο Μπουένος Άιρες. Ο Ντιέγκο που δεν έκλεισε τα αυτιά του στις Σειρήνες και τον οδήγησαν στην αυτοκαταστροφή. Για να γίνει έτσι ο πιο ανθρώπινος όλων των θεών. Οι ναπολιτάνοι του έχουν συγχωρέσει τα πάντα. Διότι ήταν αυτός που τους έκανε να νιώσουν δυνατοί ενώ όλοι τους αντιμετώπιζαν ως αδύναμους, να νιώσουν πλούσιοι ενώ ήταν φτωχοί, να κάνουν όνειρα τολμηρά και να τα πραγματοποιήσουν.

Ο μύθος του θα συνεχίσει να απλώνεται στην πόλη για πολλά χρόνια ακόμα. Στο γήπεδο που φέρει το όνομά του θα συνεχίσει να ακούγεται το σύνθημα που με το πέρασμα των χρόνων θα αποκτήσει και μία άλλη ερμηνεία εκτός από αυτή του προνομίου και της περηφάνιας. Θα αποτελεί μία επιβεβαίωση ότι ο Ντιέγκο υπήρξε. Μπορεί να παίζει στην ίδια κατηγορία με τους μύθους, να τους ντριμπλάρει κιόλας, αλλά ήταν πραγματικός.

Σαν ένα ακόμα τραγούδι της Σειρήνας Παρθενόπης θα “αποπλανεί” ντόπιους και επισκέπτες, φίλους και αντιπάλους. Οι στίχοι θα ξεκινούν από το γήπεδο “Ντιέγκο Μαραντόνα” και ο άνεμος θα τους ταξιδεύει στο λιμάνι, στα στενά της πόλης, στην κορυφή του Βεζούβιου και από εκεί στο “Αζτέκα” και στο Μπουένος Άιρες, όπου οι Αργεντινοί θα τους υιοθετούν και αυτοί με καμάρι.

“Ω μάνα, μάνα, μάνα

ω μάνα, μάνα, μάνα

μάθε γιατί χτυπάει η καρδιά μου

έχω δει τον Μαραντόνα, έχω δει τον Μαραντόνα

Ε μάνα, είμαι ερωτευμένος”.