Οι δύο συμβολικές στιγμές του “Άγιου Ίκερ” στην εθνική Ισπανίας

Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα, είναι συγκίνηση, πάθος, αγάπη, αφοσίωση, το γήπεδο μπορεί να γίνει καθρέφτης της ζωής. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, είναι προσπάθεια, είναι στόχος, η μπάλα είναι γεμάτη με συναισθήματα που ξεχειλίζουν από μέσα της και πλημμυρίζουν παίκτες και οπαδούς. Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη, έμπνευση, και στιγμές… Οι στιγμές των πρωταγωνιστών που προκαλούν εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα και αρκετές φορές ακραία συναισθήματα. Η απόλυτη χαρά με την απόλυτη απογοήτευση απέχουν ελάχιστα.

Πριν από λίγες ώρες, ο Ίκερ Κασίγιας ανακοίνωσε και επίσημα ότι κρεμάει τα γάντια του, αν και ουσιαστικά είχε αποχαιρετήσει “τα τρία δοκάρια που με είδαν να ωριμάζω σαν τερματοφύλακας, αυτά που κάθε στιγμή με έβαζαν στη θέση μου και με έκαναν να κρατάω τα πόδια μου στο έδαφος. Αυτά τα τρία δοκάρια στα οποία χρωστάω τόσα πολλά και σίγουρα θα μου λείψουν. Και εκεί πιστοί μου σύμμαχοι θα κρεμάσω τα γάντια μου”.

Ο Κασίγιας θα μείνει στην Ιστορία του ποδοσφαίρου ως ο “Άγιος Ίκερ” της Ρεάλ, αλλά και της εθνικής Ισπανίας. Οι στιγμές που έχει χαρίσει στο ποδόσφαιρο είναι σίγουρα πολλές και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για έναν τερματοφύλακα της Ρεάλ. Μόνο στα ισπανικά γήπεδα, αντιμετώπιζε σε ετήσια βάση τον Ροναλντίνιο και τον Μέσι και ας μείνουμε στην αναφορά μόνο αυτών και όχι σε αυτούς.

Ο Κασίγιας όμως, έγινε αποδεκτός ως “Άγιος Ίκερ” σε όλη την Ισπανία, ακόμα και στην Βαρκελώνη. Με αυτόν κάτω από τα δοκάρια άλλωστε, η εθνική Ισπανίας κατέκτησε δύο Euro και ένα Μουντιάλ, σε μία τετραετία απόλυτης κυριαρχίας στον ποδοσφαιρικό κόσμο.

Σε δύο από τις πιο συγκλονιστικές (ίσως οι πιο δυνατές) στιγμές του, ο Κασίγιας είχε απέναντί του τον Άριεν Ρόμπεν. Η μία από αυτές, η πρώτη, είναι συνδεδεμένη με την κατάκτηση του Μουντιάλ στα γήπεδα της Ν. Αφρικής το 2010. Η δεύτερη, με την πτώση της Ισπανίας, με την κατάρρευση της αυτοκρατορίας που όπως πάντα, όσο πιο δυνατή είναι, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει.

Στην πρώτη από αυτή, στο 61΄ του τελικού του Μουντιάλ του 2010, ο Ρόμπεν βγαίνει μόνος του απέναντι από τον Κασίγιας. Ζυγίζει το αριστερό του πόδι και προτιμάει να πλασάρει από το να ντριμπλάρει τον Κασίγιας και να έχει δύο πιθανότητες. Ή να σκοράρει ή να κερδίσει πέναλτι που δεν του ήταν και πολύ… δύσκολο. Πιστεύει όμως και στο αριστερό του πόδι, στο πλασέ του. Ο Κασίγιας πέφτει στα αριστερά του και απλώνει τα πόδια του για να καλύψει τη δεξιά γωνία του. Η μπάλα βρίσκει λίγο στο πόδι του, αλλάζει πορεία και περνάει βασανιστικά (για όλους) με μία περίεργη τροχιά έξω από τα δοκάρια του, ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Ιπτάμενος Ολλανδός αφήνει πίσω του σαν σταματημένους τους Πικέ και Πουγιόλ, αλλά ο Κασίγιας πέφτει μέσα στα πόδια του και του αρπάζει την μπάλα. Απογοήτευση για τους Ολλανδούς, ενθουσιασμός και ανακούφιση για τους Ισπανούς. Ενθουσιασμός που γιγαντώθηκε περίπου 20 λεπτά αργότερα όταν ο Ινιέστα κουβαλώντας τον Ντάνι στην ψυχή, στο σώμα και στο μυαλό του, πήρε για μία ακόμα φορά τον έλεγχο των νόμων της βαρύτητας.

“Η μεγαλύτερη απόκρουσή μου είναι αυτή στον τελικό του Μουντιάλ του 2010 στο πλασέ του Ρόμπεν”, έχει πει ο Κασίγιας

Λίγα λεπτά μετά από την “καλύτερη απόκρουσή του”, ο Κασίγιας σταμάτησε ξανά τον Ρόμπεν

Η δεύτερη στιγμή προκάλεσε ακριβώς τα αντίθετα συναισθήματα. Το παιχνίδι αυτή τη φορά, ήταν για τους ομίλους του Μουντιάλ και συγκεκριμένα για την πρεμιέρα του 2ου ομίλου. “Είναι περίεργο που πέρασαν πέντε ερωτήσεις για να φτάσουμε σε αυτό”, λέει χαμογελώντας ο Ρόμπεν όταν την προηγούμενη του ματς δέχεται ερώτημα για εκείνη τη φάση, εκείνη τη στιγμή και συνεχίζει: “προφανώς αυτή η φάση θα είναι μαζί μου σε όλο το υπόλοιπο της ζωής μου, αλλά ανήκει στο παρελθόν. Τώρα είμαστε στο παρόν και μιλάμε για το μέλλον”. Η Ολλανδία νικάει… 4-1 στο 80΄ τους παγκόσμιους πρωταθλητές που καταρρέουν και δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Η εκδίκηση όμως, όσο άνοστη και εάν είναι, δεν έχει ολοκληρωθεί. Ο Ρόμπεν την κάνει γλυκιά για τους Ολλανδούς και πικρή, πολύ πικρή για τους Ισπανούς. Με μία απίθανη κούρσα που θα ζήλευε και ο Μπολτ, ο Ρόμπεν (που πριν είχε πετύχει και το 2-1) βγαίνει πάλι μόνος του απέναντι από τον Ρόμπεν. Αυτή τη φορά, με τον αέρα του 4-1 να φουσκώνει τα πανιά του και την αυτοπεποίθησή του, ο Ρόμπεν αποφασίζει να ταπεινώσει την ισπανική άμυνα και κυρίως τον Κασίγιας, τον οποίο ρίχνει… τρεις φορές στο χορτάρι. Η εικόνα του Κασίγιας να σέρνεται στο χορτάρι για να σταματήσει τον Ρόμπεν, ήταν η συμβολική εικόνα της κατάρρευσης της αυτοκρατορίας. Δεν ήταν το σκορ, δεν ήταν το εξωγήινο γκολ του Φαν Πέρσι, δεν ήταν η κυριαρχία της Ολλανδίας. Ήταν αυτή η στιγμή.

Η εκδίκηση του Ρόμπεν σήμανε την κατάρρευση της ισπανικής αυτοκρατορίας

Διότι το ποδόσφαιρο πέρα από όλα τα άλλα, είναι στιγμές. Τόσο δυνατές όμως, που μπορεί να καθορίσουν τις τύχες μίας ολόκληρης αυτοκρατορίας και σε δύο από τις πιο δυνατές των τελευταίων χρόνων, τις πιο συμβολικές, πρωταγωνίστησαν ο Άριεν Ρόμπεν με τον Ίκερ Κασίγιας…