The second dance

“Θα προσπαθήσουμε και του χρόνου”. Με αυτή τη φράση που έμοιαζε λίγο απολογητική, αλλά ήταν μία δέσμευση προς όλους, ο Γιούργκεν Κλοπ ανανέωνε το ραντεβού με τον Πεπ Γκουαρδιόλα και την Μάντσεστερ Σίτι. Ο τεχνικός της Λίβερπουλ είπε αυτή τη φράση λίγα δευτερόλεπτα μετά από το τέλος της περυσινής Πρέμιερ Λιγκ. Η ποδοσφαιρική μηχανή της Σίτι έπαιρνε το πρωτάθλημα με έναν βαθμό διαφορά και η Λίβερπουλ έμενε με την προσπάθεια. Το κόνσεπτ… “first dance” δεν θα ολοκληρωνόταν όχι από αδυναμία της Λίβερπουλ, αλλά από την ανωτερότητα της Σίτι. Λίγες ημέρες αργότερα όμως, κατακτούσε τον ευρωπαϊκό θρόνο, νικώντας στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ την Τότεναμ. Από την ώρα της φράσης “θα προσπαθήσουμε και του χρόνου”, τα ρολόγια όλου του Λίβερπουλ συντονίστηκαν σε μία ποδοσφαιρική αντίστροφη μέτρηση. Από εκείνο το βράδυ στην Μαδρίτη, συντονίστηκαν και οι καρδιές όλου του Λίβερπουλ στην ίδια αντίστροφη μέτρηση. Στην αντίστροφη μέτρηση που θα έδινε τέλος στα τριάντα χρόνια προσμονής…

Σε αυτό το διάστημα, η προσμονή έγινε ελπίδα, έγινε όνειρο, μεταλλάχθηκε σε οργή και θυμό τα διαστήματα που η ομάδα έμοιαζε να καταρρέει. Ο εμβληματικός στίχος όμως, ένωνε ξανά τους πάντες. “You ‘ll never walk alone…”. “Στις πιο σκοτεινές στιγμές σου, ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος”.

“Είμαστε η Λίβερπουλ και αυτό σημαίνει πάρα πολλά”, έλεγε τον Οκτώβριο του 2015 ο Γιούργκεν Κλοπ στις… προγραμματικές του δηλώσεις. “Πείτε το στον κόσμο, είμαστε η Λίβερπουλ και είμαστε οι πρωταθλητές Αγγλίας”, λέει ο ίδιος στο εκπληκτικό βιντεάκι του συλλόγου που πλημμύρισε τα σόσιαλ μίντια λίγα δευτερόλεπτα μετά από τη νίκη της Τσέλσι επί της Σίτι που έδινε και μαθηματικά τον τίτλο στην Λίβερπουλ… “Έίμαστε η Λίβερπουλ και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σεβόμαστε το παιχνίδι. Να είναι αυτός ο σύλλογος τα πάντα για εμάς, όπως είναι για τους οπαδούς μας”. Από τον Οκτώβριο του 2015, η ελπίδα εξελίχθηκε σταδιακά σε όλη την Λίβερπουλ σε πίστη. Σε στόχο. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Κλοπ ίσως να μην ήταν στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά στο ψυχολογικό που χτίζεται όμως και μέσα στο γήπεδο. “From doubters to believers”. Αυτό ήταν το σύνθημα που επικρατούσε στο εσωτερικό της ομάδας. Το μεγαλύτερο θεμέλιο, η κολώνα αυτής της νοοτροπίας, ήταν φυσικά το ανεπανάληπτο 4-0 επί της Μπαρτσελόνα…

Τα ρολόγια και οι καρδιές του Λίβερπουλ συντονίστηκαν στην αντίστροφη μέτρηση από το τέλος της περασμένης σεζόν. “Για να ξεπεράσουμε την Σίτι, πρέπει να είμαστε πιο δυνατοί, να βελτιωθούμε, να εξελιχθούμε ως ομάδα…”. Αυτό ήταν το πολύ απλό στα λόγια κόνσεπτ του “Second Dance”. Χωρίς προσθήκες, αλλά με πίστη και εμπιστοσύνη στους παίκτες που ήταν ήδη εκεί. Στα πρώτα χρόνια του Κλοπ, η Λίβερπουλ είχε σαν σύνθημα το “αρνούμαι να χάσω”. Από τα πρώτα βήματα του “First Dance”, το σύνθημα άλλαξε σε: “αρνούμαι να μη νικήσω”. Το έκανε πράξη με την Μπαρτσελόνα, αλλά έχασε από την Σίτι. Με απόλυτο σεβασμό στον μεγάλο αντίπαλο (που είναι πάντα απαραίτητος στην προσπάθεια της εξέλιξης), η Λίβερπουλ μεταμορφώθηκε σε μία ποδοσφαιρική μηχανή. Το… διασκεδαστικό κομμάτι των παιχνιδιών έμεινε για λίγο στον πάγκο και προτεραιότητα έγινε η νίκη. Χωρίς όμως να αλλάξει ριζικά η φιλοσοφία της ομάδας. Απλώς έγινε πιο προσεκτική. Ο “δεύτερος χορός” θα έπρεπε να εκτελεστεί με πιο σταθερά βήματα. Από το πρώτο παιχνίδι με την Νόριτς, τα ρολόγια και οι καρδιές συντονίστηκαν για τα καλά… Τικ τακ, τικ τακ…

Στην πορεία έγινε φανερό ότι η Λίβερπουλ πίστευε. Πίστευε όχι απλά ότι δεν θα χάσει, αλλά θα νικήσει. Έγινε φανερό με νίκες όταν ήταν με την πλάτη στον τοίχο, όπως με την Άστον Βίλα, όπως με την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και τόσα άλλα παιχνίδια…

Από τον Ιανουάριο και μετά, το συντονισμένο τικ τακ γινόταν πιο δυνατό. Ασφυκτιούσε στα ρολόγια και φούσκωνε τα στήθη. Έφτανε η ώρα… Στην πορεία εμφανίστηκε ένας κοινός αντίπαλος για όλο τον κόσμο. Ο νέος ιός θα μπορούσε να καταστρέψει τον δεύτερο χορό. Τελικά χάλασε μόνο τα σχέδια για τη φιέστα… Το τικ τακ όμως συνεχίστηκε…

Το βράδυ της Πέμπτης, η αντίστροφη μέτρηση έφτασε στο τέλος της. Το σφύριγμα της λήξης στο ματς της Τσέλσι με την Σίτι έμοιαζε με το τελευταίο “τακ” που έδινε τέλος στην αναμονή των τριάντα χρόνων! Ο “δεύτερος χορός” της Λίβερπουλ είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Για αυτή την ομάδα όμως, ίσως είναι μακριά το “Last Dance”…