Το χάσμα γενεών και η… ασυνήθιστη συνήθεια της ήττας!

Σχεδόν καταστροφικό! Το δεύτερο διάλειμμα των πρωταθλημάτων για χάρη των εθνικών ομάδων, αποδείχθηκε σχεδόν καταστροφικό για την εθνική Γερμανίας. Η ομάδα του Γιόακιμ Λεβ ήταν από τις πλέον χαμένες των τελευταίων ημερών, καθώς υπέστη δύο ήττες για το Nations League. Η πρώτη από την Ολλανδία (που με τη σειρά της ήταν σίγουρα από τις κερδισμένες, καθώς μετά από πολύ καιρό οι “οράνιε” του Ρόναλντ Κούμαν θύμισαν κάτι από τις περασμένες δόξες τους και μετά από την νίκη επί της Γερμανίας πήραν ισοπαλία και στο Βέλγιο) και μία ακόμα από τη Γαλλία. “Ήταν η καλύτερη… ήττα της χρονιάς”, ανέφερε ο Γιόακιμ Λεβ αναφερόμενος σαφώς στην καλή εμφάνιση της ομάδας του που έβαλε δύσκολα στους παγκόσμιους πρωταθλητές και μεγάλο μερίδιο στην ήττα του “Σταντ Ντε Φρανς” έπαιξε και το ανύπαρκτο πέναλτι που έδωσε ο διαιτητής της αναμέτρησης στο τέλος. Η καλή εμφάνιση στο Παρίσι, όμως, δεν ήταν αρκετή για τους πρώην παγκόσμιους πρωταθλητές κόντρα στους διάδοχους του θρόνου.

Περισσότερο από ποτέ πλέον, ο Γιόακιμ Λεβ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της απομάκρυνσης από τον εθνικό πάγκο. Η αποτυχία στο Μουντιάλ ήταν μόνο η αρχή του τέλους για μία εθνική που μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, ακόμα και με τα… δεύτερα, έπαιζε σαν σύλλογος. Αυτό το απέδειξε στο Confederations Cup που διεξήχθη επίσης στα γήπεδα της Ρωσίας. Έναν χρόνο πριν από το Μουντιάλ, το μέλλον της εθνικής Γερμανίας βροντοφώναζε παρών, αλλά όταν ήρθε η ώρα, η ενθουσιώδης κραυγή του καλοκαιριού του 2017 έγινε… ψίθυρος.

Η νέα γενιά του γερμανικού ποδοσφαίρου εντυπωσίασε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη

Πολλοί από τους παίκτες που εντυπωσίασαν στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών έμοιαζαν έτοιμοι για το μεγάλο βήμα, στην ενσωμάτωση της μεγάλης εθνικής και ο Λεβ είχε πολύ ευχάριστες σκοτούρες, καθώς για κάθε έναν πιτσιρικά, υπήρχε ένας ή δύο της παλαιάς φρουράς που είχε προσφέρει στην ομάδα και σαφώς ήταν σε θέση να προσφέρει ακόμα. Η προετοιμασία για το Μουντιάλ ξεκίνησε με μουρμούρες, γκρίνια και εσωτερικά προβλήματα. Όλα αυτά ήταν άγνωστα τα τελευταία χρόνια στο στρατόπεδο της εθνικής ομάδας. Η φωτογραφία και τα σχόλια του Οζίλ και του Γκουντογκάν με τον Ερντογάν, ο αποκλεισμός του Σανέ και του Βάγκνερ, οι άσχημες εμφανίσεις στα φιλικά, ήταν τα πρώτα δείγματα. Η κατάρρευση που ακολούθησε στα γήπεδα της Ρωσίας ήταν εκκωφαντική. Εκκωφαντική, αλλά όχι πρωτόγνωρη, το είχε πάθει πριν από τέσσερα χρόνια η Ισπανία, κλείνοντας έναν (ακόμα πιο) πετυχημένο κύκλο με κατακτήσεις δύο Euro και ενός Μουντιάλ. Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε είχε αντιμετωπίσει πάνω κάτω τα ίδια προβλήματα με αυτά που έχει μπροστά του τώρα ο Γιόακιμ Λεβ.

“Εδώ που είσαι ήμουν…”

Ο Ισπανός τεχνικός είχε μαζί του στα γήπεδα της Βραζιλίας όλη την παλιά φρουρά του ισπανικού ποδοσφαίρου. Η έλλειψη φρεσκάδας ήταν εμφανής και η κατάρρευση της ισπανικής αυτοκρατορίας ακολούθησε μάλλον φυσιολογικά. Διότι όταν όλα πάνε στραβά, δύσκολα στρώνουν στη συνέχεια…

Η εθνική Γερμανίας βρίσκεται τώρα σε αυτό ακριβώς το στάδιο. Όπου όλα πάνε στραβά και μία καλή εμφάνιση στο σπίτι της Γαλλίας δεν είναι αρκετή. Και δεν είναι αρκετή, διότι οι συνεχόμενες ήττες πληγώνουν ανεπανόρθωτα την ψυχολογία των ομάδων, όσο μεγάλες και εάν είναι. Πόσο μάλλον, όταν αυτές οι ομάδες βρίσκονται σε μία διαδικασία σταδιακής ανανέωσης και σε περίοδο εσωστρέφειας, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο Μεσούτ Οζίλ. Ή τουλάχιστον η συζήτηση που γίνεται για τον άσο της Άρσεναλ και την αποχώρησή του με τις βαρύτατες κατηγορίες για ρατσισμό από την Ομοσπονδία της Γερμανίας.

Αγωνιστικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα της εθνικής Γερμανίας την δεδομένη στιγμή είναι το γκολ. Η δυσκολία υπήρχε ακόμα και τα χρόνια της επιτυχίας, αλλά πότε η ρέντα του Τόμας Μίλερ και πότε ο Μάριο Γκόμες έβγαζαν τα κάστανα από τη φωτιά. Τώρα ο πρώτος προσπαθεί να βρει τον καλό του εαυτό από… πρόπερσι και ο δεύτερος αποχώρησε μετά από το Μουντιάλ.

Κόβατς και Λεβ αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα στους δύο μεγαλύτερους πάγκους του γερμανικού ποδοσφαίρου

Εκτός από το γκολ, ο Λεβ αντιμτωπίζει πρόβλημα… χημείας. Η μετάβαση από τη μία γενιά στην άλλη δεν είναι ποτέ εύκολη και το χάσμα γενεών δεν είναι απλώς ένα φιλοσοφικό, κοινωνικό ζήτημα. Είναι και ποδοσφαιρικό, το έχουν συναντήσει μπροστά τους όχι μόνο εθνικές ομάδες, αλλά και σύλλογοι. Η εθνική Ολλανδίας είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Με τον Ρόμπεν, τον Σνάιντερ, τον Φαν Πέρσι και τον Φαν Ντερ Φαρτ οδηγούς και από δίπλα τους παίκτες της νέας γενιάς, έφτασαν έως τα ημιτελικά του Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά στη συνέχεια αποκλείστηκαν από το επόμενο Euro (της Γαλλίας), αλλά και το Μουντιάλ της Ρωσίας! Για να μην ψάχνουμε πολύ μακριά, μπορούμε να σταθούμε στα πολύ πιο…δικά μας, στην εθνική μας ομάδα που στέκεται αμήχανα πάνω από την κληρονομιά που βρήκε από τους προηγούμενους.

Ο Λεβ δούλευε αρκετά χρόνια για αυτή την μετάβαση, το έδειξε και περασμένο καλοκαίρι, αλλά όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα, το “μπέρδεμα” της νέας γενιάς με την παλαιότερη δεν έφερε τα αποτελέσματα. Ακόμα και όταν οι ήττες είναι… καλύτερες από κάθε άλλη φορά (όπως είπε ο Λεβ μετά από τη Γαλλία), η Γερμανία χάνει. Και χάνει συχνά. Με την ήττα της Τρίτης, συμπλήρωσε έξι ήττες σε μία χρονιά και ήδη έσπασε τα αρνητικά ρεκόρ της ιστορίας της, καθώς δύο φορές (το 1985 και το 1956!) είχε φτάσει μόνο στις 5 ήττες! Εν μέσω σκληρής κριτικής, ο Λεβ θα έχει (εάν φυσικά παραμείνει στον πάγκο του) δύο ακόμα ευκαιρίες στο διάλειμμα του Νοεμβρίου. Ευκαιρίες να γεφυρώσει το χάσμα… Όχι μόνο αυτό των γενεών στην ομάδα του, αλλά και αυτό των φιλάθλων με την ομάδα του.