Το παιχνίδι του θρόνου

Η Γερμανία έφυγε νωρίς αφήνοντας στη Ρωσία το στέμμα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, το οποίο θα διεκδικήσουν σήμερα στο «Λουζνίκι» η Γαλλία με την Κροατία. Μετά από μία διαδρομή γεμάτη με εμπόδια και… καθυστερήσεις για την Κροατία, οι δύο ομάδες έφτασαν στον τελικό προορισμό. Στα πρόθυρα της αίθουσας του θρόνου, θα δώσουν σήμερα την τελική τους μάχη. Είτε εντυπωσιάζοντας είτε όχι, για κανέναν από τους δύο δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι έκαναν το τσεκ ιν για τον τελικό χωρίς να το αξίζουν. Κανένας δεν τους έδωσε το εισιτήριο δωρεάν και από κανέναν δεν το έκλεψαν. Με διαφορετικά υλικά και ξεχωριστά για τον καθένα χαρακτηριστικά, οι δύο διεκδικητές του Μουντιάλ θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν και το τελευταίο εμπόδιο, καθηλώνοντας όλο τον κόσμο που αδημονεί για το πρώτο σφύριγμα του Αργεντινού διαιτητή Νέστορ Πιτάνα. Ο πρώην ηθοποιός που άφησε τα κινηματογραφικά πλατό για τα γήπεδα του ποδοσφαίρου, θα είναι η… παρηγοριά της Αργεντινής στον τελικό, αφού  ο Μέσι και η παρέα του έφυγαν δικαίως πολύ νωρίς. Από τη Γαλλία υπενθυμίζεται, η οποία την πέταξε έξω από τη φάση των «16», εκεί που έκανε ίσως το καλύτερό της παιχνίδι. Το καλύτερο με βάση το θέαμα και την ελευθερία των παικτών της για επίθεση και τρέξιμο… Και αυτό σε μικρά διαστήματα του παιχνιδιού… Η Κροατία από την άλλη πλευρά, πάει στον τελικό έχοντας ένα… παιχνίδι περισσότερο, αφού οι τρεις παρατάσεις που έπαιξε ισοδυναμούν ακριβώς με έναν ολόκληρο αγώνα.

Το αόρατο χαλινάρι

Τα… κοκοράκια μεγάλωσαν. Η εθνική ομάδα της Γαλλίας έδωσε τα πρώτα δείγματα στο προηγούμενο Μουντιάλ, όταν αποκλείστηκε από την Γερμανία στα προημιτελικά, έχοντας αφήσει μία αίσθηση ότι μπορούσε και κάτι παραπάνω. Ακόμα και κόντρα στους μετέπεται παγκόσμιους πρωταθλητές που μάλλον τους σεβάστηκαν στα όρια του φόβου. Σε εκείνη την ομάδα που κυριαρχούσε ο Πογκμπά, προστέθηκαν ο υπέροχος Γκριεζμάν, ο Παβάρ, ο Ουμτιτί και φυσικά ο Κιλιάν Εμπαπέ, το παιδί – θαύμα του γαλλικού ποδοσφαίρου. Οι «τρικολόρ» του Ντεσάμπ πήραν τηνεκδίκησή τους από τη Γερμανία στο δικό τους Euro. Στον τελικό, όμως, έχασαν από την Πορτογαλία και μάλιστα χωρίς τον… Κριστιάνο.

Στα πρώτα τους παιχνίδια στα γήπεδα της Ρωσίας δεν ικανοποίησαν με τις εμφανίσεις τους, αλλά με νίκες κόντρα σε Αυστραλία και Περού πήραν την πρόκριση, για να… ξεκουραστούν στο «σβηστό» παιχνίδι κόντρα στη Δανία. Στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι, διέλυσαν την Αργεντινή με 4-3 (ναι, το σκορ δεν δίνει την εικόνα της διάλυσης, αλλά για όσο θα θυμόμαστε το παιχνίδι, η αίσθηση θα είναι αυτή) και στη συνέχεια ανέλαβαν δράση οι… αμυντικοί! Ο Βαράν «καθάρισε» στο παιχνίδι με την Ουρουγουάη και ακολούθησε το γκολ του Γκριεζμάν με το τραγικό λάθος του Μουσλέρα. Στα ημιτελικά, εκεί που συνάντησε το υψηλότερο εμπόδιο, ήταν η σειρά του Ουμτιτί να έρθει από την άμυνα και να πετύχει το μοναδικό γκολ της συνάντησης με το Βέλγιο, σφραγίζοντας το εισιτήριο για τον σημερινό τελικό.

Τα αποτελέσματα δικαίωσαν απόλυτα τον Ντιντιέ Ντεσάμπ, ο οποίος επέλεξε ένα πολύ συντηρητικό στυλ παιχνιδιού, κατορθώνοντας να μετατρέψει τους Γκριεζμάν και Εμπαπέ στους… καλύτερους αμυντικούς του. Με δόγμα το «καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα», η Γαλλία δεν ξέφυγε ποτέ από το αμυντικό πλάνο, με εκπληκτική προσήλωση τόσο από τους δύο στράικερ, όσο και από τον Ποκγμπά που το συγκεκριμένο κομμάτι το… αποφεύγει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η αμυντική λειτουργία της Γαλλίας θυμίζει… Ιταλία, χωρίς όμως να χρειάζεται να καταφεύγει σε ηρωισμούς. Ακόμα και εάν δεν άρεσε το… αόρατο χαλινάρι, το οποίο διακρινόταν πάνω από την επίθεση της Γαλλίας, έφερε αποτέλεσμα. Στα έξι μέχρι τώρα παιχνίδια της, η Γαλλία κράτησε τέσσερις φορές το «μηδέν». Και εάν δεν δεχτείς γκολ, δεν χάνεις. Ούτε πηγαίνεις στην παράταση, αφού είτε από την άμυνα, είτε από την επίθεση (με ή χωρίς χαλινάρι) ένα γκολ θα έρθει… Η Γαλλία θα παρουσιαστεί ίδια και στο επόμενο Euro και στο επόμενο Μουντιάλ. Ό,τι και εάν γίνει στον σημερινό τελικό, αυτή η ομάδα θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια ακόμα…

Του πολέμου τα παιδιά

Οι μεγάλες προσδοκίες επιτέλους επιβεβαιώθηκαν. Η εθνική Κροατίας έμοιαζε τα προηγούμενα χρόνια με ένα εντυπωσιακό δέντρο που δεν έδινε καρπούς παρότι η ανθοφορία έδινε πάντα υποσχέσεις. Η χρυσή φουρνιά των Μόντριτς, Ράκιτιτς, Πέρισιτς και Μάντζουκιτς τα… θαλάσσωνε στα πρώτα κρίσιμα και δύσκολα παιχνίδια, αφήνοντας ερωτηματικά στους ουδέτερους και απογοήτευση στους φίλους τους. Φέτος, όμως, ήταν χρονιά τους. Και η καρποφορία ήταν εντυπωσιακή. Βγαλμένη από τα χρόνια του πολέμου, η χρυσή γενιά των Κροατών δεν το έβαλε ποτέ κάτω, έβγαλε όλα τα νοκ άουτ με παρατάσεις, πήρε τα δύο εισιτήρια στα πέναλτι επδεικνύοντας τεράστια ψυχραμία και ατσάλινο χαρακτήρα, ενώ «καθάρισε» την Αγγλία στην παράταση. Να σημειωθεί ότι σε όλα τα νοκ άουτ παιχνίδια, έμεινε πίσω στο σκορ, αλλά είχε την εκπληκτική ικανότητα να ισοφαρίζει σχεδόν αμέσως! Κόντρα στη Δανία δέχτηκε γκολ στο 1΄ και ισοφάρισε στο… 4΄, κόντρα στην οικοδέσποινα Ρωσία έμεινε πίσω στο σκορ στο 31΄ και ισοφάρισε στο… 39΄, αλλά όταν προηγήθηκε στην παράταση (101΄), δέχτηκε γκολ στο…115΄! Μόλις στο 5΄ έμεινε πίσω στο σκορ και κόντρα στην Αγγλία στον ημιτελικό, όπου απάντησε αρκετά αργότερα (στο 68΄), για να πάρει την πρόκριση στο 109΄ με τον Μάντζουκιτς. Εάν η Γαλλία ήταν το πρότυπο της προσήλωσης στο πλάνο σε αυτό το Μουντιάλ, η Κροατία είναι δίχως αμφισβήτηση το πρότυπο του πάθους, της δύναμης και της αγάπης για το εθνόσημο. Παρότι δεν είναι και στην πρώτη τους ποδοσφαιρική νιότη, οι Κροάτες έβρισκαν πάντα το ποδοσφαιρικό ελιξήριο στις παρατάσεις, βγάζοντας αστείρευτες δυνάμεις. Μετά από τις απογοητεύσεις του περασμένου Μουντιάλ (έφυγε από τη φάση των ομίλων), αλλά και του Euro όπου αποκλείστηκε στην… παράταση του πρώτου νοκ άουτ από την Πορτογαλία, η χρυσή φουρνιά της Κροατίας, ενισχυμένη με νέο αίμα όπως ο Κόβατσιτς, ο Βρσάλικο και ο ασταμάτητος Ρέμπιτς φτάνει επιτέλους στην πηγή. Εάν καταφέρει να απολαύσει και το νερό, θα το μάθουμε σε λίγες ώρες…

Η ώρα του τελικού έξω από την αίθουσα του θρόνου πλησιάζει. Οι δύο μονομάχοι είναι έτοιμοι να γράψουν μία ακόμα σελίδα στην Ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Εάν γραφτεί στα γαλλικά ή στα κροατικά, θα το γνωρίζουμε το βραδάκι της 15^ης Ιουλίου, που όλοι θα το θυμόμαστε και για αυτόν τον τελικό. Δύο ταλαντούχες και ποιοτικές ομάδες, με διαφορετικά όπλα και χαρακτηριστικά είναι έτοιμες. Η λεπτεπίλεπτη γοητεία και λάμψη των «παιδιών» του Ζιζού, κόντρα στον ωραίο δυναμισμό , το πείσμα και το πιο «σκονισμένο παιχνίδι δρόμου» των «παιδιών» του Σούκερ. Ο Νέστορ Πιτάνα τσεκάρει τις τελευταίες λεπτομέρειες, βάζει τη σφυρίχτρα στο στόμα και το παιχνίδι ξεκινάει. Καλόν τελικό να έχουμε, όπου και με όποιον τον δει ο καθένας μας…