Το πολύ το τίκι τάκα…

Η εθνική Ισπανίας είναι η πρώτη ομάδα που φεύγει με την αίσθηση ότι θα μπορούσε να δώσει κάτι παραπάνω από αυτό που έδειξε στα παιχνίδια με Ιράν και Μαρόκο. Μία αίσθηση που δεν άφησε ούτε η Γερμανία που έφυγε πολύ νωρίς, ούτε η Πορτογαλία και φυσικά ούτε η Αργεντινή…

Αλλά ας πούμε ότι τα δύο παιχνίδια του ομίλου δεν αντιμετωπίστηκαν με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήταν. Στο κρίσιμο παιχνίδι με τη Ρωσία όμως; Οι “ταύροι” του Ιέρο έπαιζαν στην ποδοσφαιρική αρένα χωρίς να βλέπουν καθόλου… κόκκινο πανί. Είχαν φυσικά τον έλεγχο της μπάλας, αλλά αυτό το “τίκι τάκα” είναι πολύ μακριά από αυτό που δημιούργησε ο Γκουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα και από την κατοχή που ονειρευόταν στις ποδοσφαιρικές εξισώσεις του ο Γιόχαν Κρόιφ.

Τι έλειπε από αυτή την Ισπανία; Η επιθετική ένταση, το απρόοπτο που θα αποδιοργάνωνε την αντίπαλη άμυνα (η Μπαρτσελόνα, αλλά και η εθνική Ισπανίας έχουν ξεπεράσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις από τα πολυπρόσωπα τείχη των Ιρανών και των Ρώσων), η ενέργεια που θα δημιουργούσε ρήγματα. Ο Ντιέγκο Κόστα έμοιαζε να μην κολλάει σε αυτό το “τίκι τάκα” και δεν είναι τυχαίο ότι τα γκολ του πέτυχε σε συνθήκες… ροντέο, ειδικά αυτά με την Ισπανία στην πρεμιέρα. Αυτές ξέρει με το παιχνίδι στην Ατλέτικο, αλλά και με την Τσέλσι από το πέρασμά του από το Λονδίνο, αυτές ξέρει να εκμεταλλεύεται.

Αυτό που έλειπε από την Ισπανία, ήταν στην εθνική Αργεντινής και έχει ένα όνομα. Λιονέλ Μέσι. Και αυτό που έλειπε από την εθνική Αργεντινής, ήταν αυτό που υπήρχε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εθνική Ισπανίας. Σε αυτό το “κάτι σαν παιχνίδι της Μπαρτσελόνα”, ο Μέσι θα μπορούσε να κάνει την απρόβλεπτη ενέργεια. Στην Αγεντινή του Μέσι δε, η κατοχή της μπάλας έξω από την αντίπαλη περιοχή έμοιαζε με είδος υπό εξαφάνιση. Ο Ίσκο που ανέλαβε αυτό τον ρόλο στην Ισπανία τα πήγε πολύ καλά, αλλά δεν μπορούσε να τα κάνει όλα… Το πόσο στοίχισε στην εθνική Ισπανίας η περιπέτεια του Λοπετέγκι φυσικά δεν θα το μάθουμε ποτέ, καθώς η Ισπανία είναι σχεδόν η ίδια ομάδα τα τελευταία 15 χρόνια. Ένας κανονικός προπονητής, όμως, ίσως να έβρισκε τις λύσεις από τον πάγκο κόντρα σε πολυπρόσωπες άμυνες.

Το πολύ το τίκι τάκα το βαριέται ακόμα και ο Γκουαρδιόλα. Ειδικά όταν δεν φέρνει αποτέλεσμα. Η Ισπανία πλήρωσε την εμμονή της σε αυτό το στυλ ποδοσφαίρου που την οδήγησε στην ποδοσφαιρική ηγεμονία, αλλά τότε οι “ταύροι” είχαν απέναντί τους και ένα… αόρατο κόκκινο πανί στην αντίπαλη άμυνα. Τώρα δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο.