Η Γαλλία με το Βέλγιο έκαναν τα πρώτα τσεκ ιν για τη συνέχεια του μουντιαλικού ταξιδιού. Δύο ομάδες που έφτασαν στα γήπεδα της Ρωσίας με τις τεράστιες προσδοκίες που καλλιεργούσαν ατομικά οι παίκτες της. Πάνω από το γεμάτο με ταλέντο ρόστερ τους, όμως, υπήρχε ένα τεράστιο “αλλά” που τις ακολουθούσε. Αυτό το “αλλά” το σκόρπισαν με τις εμφανίσεις τους τόσο στα προημιτελικά, όσο και στη φάση των “16”. Το Βέλγιο δε, είχε φροντίσει με τα κατάλληλα τρέιλερ από τη φάση των ομίλων να δείξει τι πρόκειται να ακολουθήσει και στο β΄ μέρος του παιχνιδιού με την Ιαπωνία να τρομάξει όλους τους υπόλοιπους. Όλους εκτός από τη Βραζιλία που έβγαλε μία αδικαιολόγητη υπεροψία στο παιχνίδι κόντρα στους “κόκκινους διαβόλους” του Μαρτίνεθ και μία χαλαρότητα στην τελική προσπάθεια.
Τα περισσότερα ποδοσφαιρικά παιχνίδια κρίνονται σε λίγες στιγμές. Στιγμές που είτε τις προκαλούν οι ομάδες και προκύπτουν μέσα στο παιχνίδι, είτε έρχονται τυχαία, ως αποτέλεσμα των παιχνιδιών της μπάλας. Ας δούμε (και ας θυμηθούμε) τις στιγμές ου καθόρισαν τους δύο πρώτους χρονικά προημιτελικούς.
Το παιχνίδι της Γαλλίας με την Ουρουγουάη δεν είχε πολλές φάσεις, αυτό άλλωστε αναμενόταν τόσο από το αγωνιστικό στυλ της “σελέστε” (“παίζει σαν την Ατλέτικο”, είπε εύστοχα ο Γκριεζμάν) όσο και από την Γαλλία που παρουσιάζεται επίσης συγκρατημένη και μέχρι στιγμής ο Ντεσάμπ δικαιώνεται. Με το ταλέντο που υπάρχει στη μεσσαία γραμμή και στην επίθεση, θα περίμενε κανείς περισσότερη επίθεση, ίσως και λίγη αναρχία με τους παίκτες να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Στο πλάνο της Γαλλίας, η Ουρουγουάη είχε τις απαντήσεις, αλλά έχασε στα σημεία, τα οποία καθόρισαν η διαφορά ποιότητας. Και η πρώτη μεγάλη στιγμή του προημιτελικού που δεν ήταν άλλη από την καθήλωση του Έντινσον Καβάνι στον πάγκο. Η απουσία του “ματαδόρ” ήταμ εμφανής όχι μόνο στην επίθεση, αλλά σε όλη τη λειτουργία της ομάδας, καθώς ο άσος της Παρί σε όλα τα παιχνίδια που έπαιξε, ήταν παντού…
Η Γαλλία δυσκολεύται να διασπάσει την άμυνα της Ουρουγουάης που κλείνει καλά τον Εμπαπέ και τους άλλους μεγάλους σταρ των “πετεινών”. Προς το τέλος του α΄ μέρους, όμως, γίνεται αυτό…
Λίγες στιγμές αργότερα, ο Κάσερες προσπαθεί να απαντήσει και ενώ απομένουν λίγα δευτερόλεπτα για τη λήξη του α΄ μέρους. Ο Λιορίς κάνει μία εκπληκτική απόκρουση κρατώντας το 1-0
Με το σκορ στο 1-0, η Ουρουγουάη βγαίνει με περισσότερη επιθετική ένταση στο β΄ μέρος, αλλά μία ακόμα στιγμή της Γαλλίας, τελειώνει το ματς. Χωρίς τον Καβάνι, είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψει από το 2-0 που διαμορφώθηκε με το λάθος του Μουσλέρα. Ο Πέπε Ρέινα τον υπερασπίστηκε, “κατηγορώντας” την μπάλα του Μουντιάλ.
Πριν ακόμα τελειώσει το ματς, ο αμυντικός βράχος της Ουρουγουάης, ο Χιμένες βλέπει το ρολόι του γηπέδου και ξεσπάει σε κλάματα. Με την εικόνα που έχει το ματς, ξέρει ότι η ομάδα του δεν προλαβαίνει. Με τα δάκρυά του, βρέχεται όλη η Ουρουγουάη, η χώρα των 3,5 εκ. ανθρώπων που ζουν για το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο που δεν τους αλλάζει τις ζωές, αλλά τις κάνεις λίγο καλύτερες… Ο Ντιέγκο Γοδίν, αλλά και ο Μουσλέρα, τον προτρέπουν να συνεχίσει και με το σφύριγμα της λήξης σπεύδει να τον παρηγορήσει ο Αντουάν Γκριεζμάν. Ο συμπαίκτης του στην Ατλέτικο Μαδρίτης που δεν πανηγύρισε το γκολ που πέτυχε γιατί (εκτός των άλλων που δήλωσε:) “έπαιζα κόντρα σε φίλους μου…”. Η αντίδραση του Γκριεζμάν θα έκανε μέχρι και τον (ακόμα πιο σκληρό από τον Χιμένες) Ντιέγκο Σιμεόνε να ριγήσει.
Η Ουρουγουάη έφυγε από το Μουντιάλ αφήνοντας πίσω της μόνο νέους φίλους της. Με όλη την ποδοσφαιρική της συμπεριφορά, κρατώντας όλα τα στοιχεία που την ακολουθούν στο πέρασμα των χρόνων. Με ένα ποδόσφαιρο “δρόμου” στις προσωπικές μονομαχίες, εκεί που η μπάλα γίνεται σε κάθε φάση το τρόπαιο του Μουντιάλ. Αλλά και με προσήλωση στην τακτική και στις οδηγίες του Όσκαρ Ταμπάρες. Του σοφού προπονητή της, που όπως κάθε σοφός “βγάζει” προς τα έξω μία απίστευτη ηρεμία και εμπνέει σεβασμό. Δάσκαλος πραγματικός, μία από τις ωραιότερες φιγούρες και αυτού του Μουντιάλ, χωρίς αυτό να έχει να κάνει σε τίποτα με την ασθένεια που του επιτέθηκε ύπουλα. Τον ίδιο σεβασμό κερδίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι και η Γαλλία που συνεχίζει για να βρει μπροστά της το Βέλγιο…
Το Βέλγιο που ξεπέρασε το εμπόδιο της “σελεσάο” και βρήκε στην αίθουσα της αναμονής της Γαλλία για να πάνε μαζί στο ταξίδι προς τα ημιτελικά. Οι “κόκκινοι διάβολοι” έγιναν επιτέλους η ομάδα που προοριζόταν να γίνουν τα τελευταία 5-6 χρόνια. Από το προηγούμενο Μουντιάλ ακόμα, όπου πλήρωσαν τον “φόβο” του Βίλμοτς. Το ίδιο έγινε και στο Euro του 2016, αλλά τότε την πλήρωσε και ο Βίλμοτς. Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ που ανέλαβε να δώσει σε αυτότο ρόστερ την έννοια της ομάδας, το κατάφερε… Σε μία ομάδα γεμάτη αστέρια, ο Κέβιν Ντε Μπρούιν έχει την μπαγκέτα και οργανώνει την ομάδα τόσο στην αμυντική λετουργία όσο και στην επιθετική. Οι στιγμές που καθόρισαν το ματς με τη λαμπερή Βραζιλία (σε ένα κρας τεστ έναν προς έναν όμως, πραγματικά το Βέλγιο όχο μόνο δεν υστερεί σε ταλέντο και λάμψη, αλλά υπερτερεί κιόλας!), ήταν οι εξής…
Η Βραζιλία ξεκινάει το ματς δυνατά, αλλά τη χαρακτηρίζει η αστοχία προς την εστία του Κουρτουά. Ο Τιάγκο Σίλβα έχει δοκάρι, ο Παουλίνιο δεν μπορεί να σκοράρει από κοντά και οι Βραζιλιάνοι βρίσκουν τα… λάθος δίχτυα!
Η “σελεσάο” δεν πτοείται, συνεχίζει να πιέζει, αλλά σε μία ακόμα τέλεια αντεπίθεση, ο Λουκάκου με τον Ντε Μπρούιν αλλάζουν ρόλους. Ο θηριώδης φορ της Γιουνάιτεντ κουβαλάει την μπάλα με τρόπο που θα τον ζήλευε ακόμα και ο… Αζάρ και την κατάλληλη στιγμή σπάει στον Ντε Μπρούιν που φυσικά ακολουθεί. Η κατάληξη; Αυτή…
Η Βραζιλία βρίσκει απάντηση με έναν ασυνήθη ύποπτο, ο οποίος αγγίζει και την ισοφάριση…
Το τέλος του ματς βρήκε τους Βέλγους να πανηγυρίζουν και τους Βραζιλιάνους να προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχει γίνει… Η παρέα του Νεϊμάρ γυρίζει στο σπίτι και ακολουθεί την Γερμανία, την Αργεντινή, την Ισπανία και την Ουρουγουάη, με την οποία μπορεί να βρεθούν σε κάποιο αεροδρόμιο. Η αποστολή της “σελέστε”, όμως, θα έχει ψηλά το κεφάλι, σε αντίθεση με αυτή της Βραζιλίας που ναι μεν αποκλείστηκε από μία τέλεια (για εθνική) ομάδα, αλλά άφησε την αίσθηση ότι δεν τα έδωσε όλα. Από τα κατεβασμένα κεφάλια μπορεί να ξεχωρίζει αυτό του Νεϊμάρ που ίσως βγάζει κάποια σέλφι για να ζητήσει συγνώμη από τους συμπατριώτες του. Εάν έπαιζε με το μισό πάθος του Ντε Μπρούιν ή του Λουκάκου ή του Αζάρ, ακόμα και των Γοδίν, Λουίς Σουάρες, Χιμένες, Κάσερες ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά…
Μετά από δύο προημιτελικούς γεμάτους από ποδοσφαιρικές στιγμές, ο πήχης για τα σημερινά ζευγάρια πήγε αρκετά ψηλά. Ελπίζουμε να ανταποκριθούν και να έχουμε μία ακόμα πλούσια ποδοσφαιρική ημέρα.