Την πιο φημισμένη, πιο λαμπερή και πιο τιμητική φανέλα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, την κίτρινη της εθνικής Βραζιλίας, την έχουν απαρνηθεί αρκετοί παίκτες. Ο Ντιέγκο Κόστα είναι ένας από αυτούς, ο Πέπε επίσης, ο Τιάγκο Αλκάνταρα και ο Ραφίνια παίζουν κι αυτοί μπάλα σε αυτή τη λίστα. Όλοι όμως, είχαν πάνω κάτω τον ίδιο λόγο. Έχοντας μεγαλώσει (ηλικιακά και ποδοσφαιρικά) σε Ισπανία και Πορτογαλία, επέλεξαν τις εθνικές ομάδες της δεύτερης πατρίδας τους. Ο Μάριο Φερναντές, όμως, που διαπρέπει στο Μουντιάλ, αρνήθηκε την πρόσκληση της εθνικής Βραζιλίας μόλις στα 21 του χρόνια. Εκείνες της ημέρες, είχε εξαφανιστεί για δεύτερη φορά… Η ιστορία του Βραζιλιάνου δεξιού μπακ της Ρωσίας είναι από αυτές που ξεχωρίζουν στο Μουντιάλ του 2018…
Η αφετηρία του Μάριο Φερνάντες στην ποδοσφαιρική κούρσα, δεν διαφέρει σε πολύ από τη συνηθισμένη για τους νεαρούς, ταλαντούχους Βραζιλιάνους. Η συνέχεια, όμως, ήταν πολύ διαφορετική… Λίγες ημέρες μετά από την οριστικοποίηση της μεταγραφής του από τη Σάο Καετάνο όπου έφτιαξε το όνομά του στην Γκρέμιο, ο 19χρονος τότε Μάριο Φερναντές εξαφανίστηκε δίχως να αφήσει κανένα ίχνος πίσω του. Ο σύλλογος, οι Αρχές της Βραζιλίας, αλλά κυρίως η οικογένειά του, τον αναζητούσαν για τρεις ημέρες χωρίς να έχουν κανένα νέο του. Τελικά, μετά από τέσσερις ημέρες εμφανίστηκε σε πολύ άσχημη κατάσταση στο σπίτι ενός θείου του, πάνω από 1.000 χιλιόμετρα μακριά από τη νέα επαγγελματική βάση του. Στο διάστημα αυτό, περιπλανήθηκε σε πολλές πόλεις, στις οποίες δεν είχε κανέναν συγγενή και κανέναν φίλο…
Τον επόμενο μήνα, ο νεαρός και υποσχόμενος κεντρικός αμυντικός (τότε), ακολουθεί μία σειρά εξετάσεων από διάφορους γιατρούς. Η διάγνωση της κατάθλιψης μάλλον δεν εξέπληξε κανέναν και σιγά σιγά ο Φερναντές ενσωματώνεται κανονικά στην νέα του ομάδα. Μετά από λίγο, αφήνει το κέντρο της άμυνας και “μετακομίζει” στο δεξιό άκρο, όπου εξελίσσεται σε έναν από τους πλέον υποσχόμενους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές. Η συνέχεια είναι λίγο… κλισέ, με πολλές ομάδες από την Ευρώπη να τον παρακολουθούν με τα ραντάρ τους… Μία από αυτές, είναι και η Ρεάλ Μαδρίτης…
Λίγο αργότερα, ο Μάριο Φερναντές θα μπει σε μία λίστα, στην οποία μέχρι στιγμής είναι… μόνος του! Με τις εμφανίσεις που κάνει στα βραζιλιάνικα γήπεδα με την Γκρέμιο ως φουλ μπακ, δεν αργεί να έρθει και η πρώτη πρόσκληση στην εθνική. Ήταν το 2011 και ο Μάριο ήταν μόλις 21 ετών. Η πρόσκληση, μάλιστα, δεν ήταν για ένα ακόμα οποιοήποτε παιχνίδι. Ήταν για ένα (φιλικό έστω) σούπερ κλάσικο, για ένα ντέρμπι της Βραζιλίας με την Αργεντινή! Χωρίς να ενημερώσει για μία ακόμα φορά κανέναν, ο Μάριο Φερναντές δεν φτάνει ποτέ στο σημείο του ραντεβού. Η κριτική που δέχτηκε από τους φίλους της “σελεσάο”, τον Τύπο και όλο το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο ήτνα πολύ σκληρή. Η λέξη “προδότης” κυριαρχούσε σε τίτλους, δημοσιεύματα και συζητήσεις.
Μετά από λίγες ημέρες, με ανακοίνωσή του, ο Φερναντές αναλύει τους λόγους που δεν πήγε στην εθνική Βραζιλίας, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της αποχώρησής του από το ποδόσφαιρο, με την κατάθλιψη και το αλκοόλ να του χτυπάνε επίμονα την πόρτα. Ευτυχώς, δεν άνοιξε αυτή την πόρτα. Αντιθέτως, δέχτηκε μία άλλη πρόσκληση, από μία χώρα μακρινή και τελείως διαφορετική από τη Βραζιλία. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κέρδισε την μάχη διεκδίκησής του από την Ρεάλ και τις αρκετές πορτογαλικές ομάδες που τον είχαν στη λίστα τους και ο Φερναντές έφτασε στη Ρωσία. “Εδώ βρήκα τον Θεό και τον εαυτό μου”, θα πει σε μία παλιότερη συνέντευξή του και θα συνεχίσει: “όταν έπαιζα στην Γκρέμιο, δεν είχα πάντα τη σωστή συμπεριφορά. Ήξερα ότι μπορούσα να παίξω, το έβλεπα σαν πάρτι, αλλά δεν το ευχαριστιόμουν. Στη Ρωσία βρήκα τον Θεό και μαζί με τη σκληρή δουλειά, έχω την τιμή να παίξω με την εθνική Βραζιλίας. Έχω αλλάξει πολύ από τότε και αυτό το χρωστάω στον Θεό”. Ήταν το 2014, όταν ο Κάρλος Ντούνγκα πήρε τη σκυτάλη από τον Φελίπε Σκολάρι και προσπαθούσε να γιατρέψει την εθνική Βραζιλίας από το σοκ της εφτάρας από τη Γερμανία. Το προσκλητήριο στον Μάριο Φερναντές προκάλεσε νέο κύμα διαμαρτυριών για τον “προδότη”… Η μοναδική φορά που θα παίξει με την διάσημη κίτρινη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας, θα είναι ένα φιλικό με την Ιαπωνία.
Η απόδοσή του στο φιλικό είναι καλή και ελπίζει ότι θα πείσει τον Ντούνγκα και θα κάνει τους Βραζιλιάνους να ξεχάσουν την “προδοσία”. Λίγο καιρό αργότερα, όμως, παίρνει την οριστική απόφαση και ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της Ρωσίας. Πρέπει, όμως, να περιμένει λίγο ακόμα για την υπηκοότητα. Χάνει το Euro του 2016, αλλά όλοι τον περιμένουν. Τον Μάρτιο του 2017, σε ένα φιλικό της Ρωσίας με την Ακτή Ελεφαντοστού όλοι περιμένουν να τον δουν στο ντεμπούτο του με την εθνική Ρωσίας, αλλά δεν… εμφανίζεται ποτέ. Θα εμφανιστεί τελικά τον Οκτώβριο, σε ένα άλλο φιλικό κόντρα στη Ν. Κορέα.
Στα τρία πρώτα παιχνίδια του Μουντιάλ, ήταν από τους καλύτερους της εθνικής Ρωσίας, προσθέτοντας λίγα βήματα από σάμπα στους ρωσικούς χορούς…