Οι διάβολοι φορούσαν… άσπρα και μπλε!

Στα πρώτα παιχνίδια λέγαμε “να τη δούμε και μακριά από την Ιταλία”. Μετά από την Αυστρία που τη ζόρισε, λέγαμε “να τη δούμε και κόντρα σε έναν μεγαλύτερο αντίπαλο”. Μετά από το Βέλγιο, τα… είδαμε όλα, η Ιταλία έπεισε και τον πιο απαιτητικό οπαδό του ποδοσφαίρου και έθεσε δυνατή υποψηφιότητα, ίσως μάλιστα την πιο δυνατή από όσα έχουμε μέχρι τώρα, για την κατάκτηση του τροπαίου. Πρώτα όμως έχει το εμπόδιο της Ισπανίας, την οποία θα αντιμετωπίσει στο “Γουέμπλεϊ” στον ημιτελικό, ακόμα και εάν παίξει χωρίς τον φοβερό και τρομερό Σπινατσόλα που αποχώρησε με φορείο και δάκρυα στα μάτια από το ματς με το Βέλγιο. Την Ιταλία την είδαμε λοιπόν και κόντρα στο Βέλγιο, στους “κόκκινους διαβόλους”. Η “σκουάντρα ατζούρα” νίκησε 2-1 το Βέλγιο στο συναρπαστικό προημιτελικό (και πρόωρο τελικό) του Μονάχου και πήρε το δεύτερο χρονικά εισιτήριο για τα ημιτελικά. Σε αυτό το σπουδαίο ραντεβού, οι διάβολοι δεν φορούσαν κόκκινα, αλλά… άσπρα και μπλε!

Το Βέλγιο… ζέστανε από την αρχή τον Ντοναρούμα ο οποίος σταμάτησε το εκπληκτικό σουτ του Ντε Μπρούιν, αλλά και τις προσπάθειες του Λουκάκου. Η Ιταλία άνοιξε το σκορ στο 31΄ με γκολ επιμονής, υπομονής, πάθους και κλάσης του Νικολό Μπαρέλα. Η “σκουάντρα ατζούρα” έφτασε στο 2-0 με υπέροχο γκολ του Ινσίνιε στο 44΄, αλλά λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο Ντι Λορέντσο έκανε πέναλτι στον (εκπληκτικό, ασταμάτητο, υπέροχο) Ντοκού και ο Λουκάκου το μετέτρεψε σε γκολ για το 2-1.

Στο 60΄ ο Λουκάκου έχασε απίστευτη ευκαιρία με τον Λουκάκου, το κακό πλασέ του οποίου σταμάτησε ο (για μία ακόμα φορά εκπληκτικός) Σπινατσόλα, ο οποίος τραυματίστηκε στο 77΄ και αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια και με φορείο. Στο 83΄ ο Ντοκού είχε μία ακόμα εκπληκτική ενέργεια, αλλά το σουτ του έφυγε πάνω από τα δοκάρια του Ντοναρούμα. Στα τελευταία λεπτά η Ιταλία θυμήθηκε το… DNA της αμύνθηκε σωστά και πήρε δίκαια τη σπουδαία πρόκριση!