Και που να έπαιζε και από το… ξεκίνημα!

Πήρε έναν βαθμό, αλλά κέρδισε πολλά περισσότερα. Κέρδισε ξανά την χαμένη της ταυτότητα, τους χαμένους της φιλάθλους, αλλά και την χαμένη της ψυχή. Κέρδισε την αυτοπεποίθησή της ως ομάδα και τέλος κέρδισε ξανά τον σεβασμό των αντιπάλων. Ο λόγος για την εθνική μας ομάδα που έκανε άκυρη εκκίνηση, αλλά εντυπωσιακό τερματισμό στην Βοσνία, από όπου και έφυγε με τον πολύτιμο βαθμό που της δίνει το 2-2. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι τελείως διαφορετικά και θα έπρεπε (δεν είμαστε αυστηροί, ούτε γκρινιάρηδες, ούτε και σε καμία περίπτωση… καλομαθημένοι!) να είναι διαφορετικά, εάν η εθνική μας ομάδα δεν έμπαινε στο γήπεδο με καθυστέρηση 20΄! Διότι στα πρώτα 20΄, η Βοσνία έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδό της. Και αυτό όχι γιατί πρόκειται για μία σούπερ ομάδα, αλλά διότι της έδωσε αυτό το δικαίωμα η εθνική μας ομάδα που ήταν απούσα. Ή μάλλον ακόμα χειρότερα, δεν ήταν απούσα, ήταν ο 12ος πάικτης της Βοσνίας, καθώς βοηθούσε πραγματικά την αντίπαλό της! Λάθος διωξίματα ακόμα και στην μικρή περιοχή, λάθος πάσες, λάθος τοποθετήσεις, όλα λάθος… Όταν όμως αποφάσισε να παίξει μπάλα, τότε τρόμαξε τους Βόσνιους, τους έκανε να μοιάζουν πολύ μικρή ομάδα και έφτασε στο τελικό 2-2, το οποίο στο τέλος άφησε… ανακουφισμένους τον Προσινέτσκι και τους παίκτες του.

Οι Βόσνιοι εκμεταλλεύτηκαν (ίσως προκάλεσαν και λίγο) το πολύ κακό ξεκίνημα της εθνικής μας και άνοιξαν το σκορ στο 10΄ με τον Βίτσκα. Πέντε λεπτά αργότερα, ο Πιάνιτς με απευθείας εκτέλεση φάουλ και λάθος συνεννόηση του Βλαχοδήμου με τους συμπαίκτες του για το τείχος έκανε το 2-0. Το βράδυ έμοιαζε να είναι εφιαλτικό… Το 2-0 όμως, λειτούργησε και ως ξυπνητήρι! Ο Άγγελος Αναστσιάδης προχώρησε στην πρώτη εσωτερική αλλαγή που βελτίωσε την λειτουργία της ομάδας, με τον Κουρμπέλη να αφήνει στην άμυνα τους Παπασταθόπουλο και Σιόβα και να πηγαίνει στα χαφ. Αργά και διστακτικά στην αρχή (υπό το φόβο ενός ακόμα γκολ και υπό την επήρεια του σοκ των όσων είχαν προηγηθεί) άρχισε να φτάνει στην αντίπαλη περιοχή. Όσο περνούσαν τα λεπτά, η εθνική μας ομάδα πίεζε περισσότερο και το γκολ έμοιαζε να είναι θέμα χρόνου. Δυστυχώς όμως, δεν ήρθε στο α΄ μέρος.

Το σύνθημα της αντεπίθεσης το έδωσε ο υπέροχος Κώστας Φορτούνης, ο οποίος στο 64΄ κέρδισε πέναλτι και το μετέτρεψε ο ίδιος σε γκολ για τον 2-1. Λίγες στιγμές αργότερα, ο Πιάνιτς είδε την κόκκινη κάρτα και όλα πλέον ήταν υπέρ της εθνικής μας. Το γκολ που έδειχνε να έρχεται σε κάθε φάση, ήρθε τελικά στο 85΄ με άπιαστη κεφαλιά του Κολοβού σε σέντρα του Ζέκα. Στα λεπτά που απέμεναν, η εθνική μας ομάδα κυνήγησε και την μεγάλη ανατροπή, αλλά έμεινε στο 2-2, με το σφύριγμα της λήξης να σκορπίζει την ανακούφιση στους γηπεδούχους και να προκαλεί ένα βροντερό “αχχ” για την εθνική μας. Εκτός από τον βαθμό και όλα τα άλλα του… προλόγου που κέρδισε η εθνική μας, το θετικό πρόσημο μπαίνει και για ένα ακόμα στοιχείο. Το ότι έφυγε με το 2-2 από την έδρα του πιο άμεσου αντιπάλου για την 2η θέση στον 10ο όμιλο και έφυγε με αυτό το “αχ”. Προσοχή στις εκκινήσεις όμως.