“Έβαλα τα κλάματα…” (vid)

Η Λίβερπουλ μπορεί να είναι μία από τις μεγαλύτερες χαμένες του ποδοσφαίρου σε αυτή τη σεζόν. Η επέλαση της πανδημίας του νέου κορονοϊού συνεχίζεται και η μπάλα περιμένει υπομονετικά να έρθει ξανά η σειρά της. Πριν από λίγες ημέρες, κυκλοφόρησε στα social media ένα βιντεάκι με νοσηλευτές και γιατρούς να τραγουδούν τον ύμνο της Λίβερπουλ, το διάσημο you ‘ll never walk alone που προκαλεί ρίγη στο “Άνφιλντ”, δίνοντας την αίσθηση της ενότητας, της πάλης και της πίστης για τη νίκη. Το βίντεο έφτασε φυσικά και στον Γιούργκεν Κλοπ…

https://twitter.com/i/status/1242533331717283841

Σχολιάζοντας τις προσπάθειες των γιατρών και νοσηλευτών σε όλο τον κόσμο, ο Γιούργκεν Κλοπ δήλωσε: “τα αγγλικά μου δεν είναι αρκετά καλά για να περιγράψουν αυτό που θέλω να πω. Είναι κάτι το σπουδαίο. Νομίζω χτες μου έστειλαν το βίντεο με τους γιατρούς έξω από την μονάδα εντατικής θεραπείας που τραγουδούσαν το «You ‘ll never walk alone» και άρχισε αμέσως να κλαίω. Ήταν απίστευτο, αλλά ταυτόχρονα αυτό δείχνει τα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δούλευαν, αλλά είχαν εξαιρετικό πνεύμα. Έχουν συνηθίσει να βοηθούν ανθρώπους και πρέπει να το συνηθίσουμε και εμείς αυτό. Αλλά, για αυτούς είναι η δουλειά τους και το κάνουν καθημερινά. Θέτουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο βοηθώντας ανθρώπους που νοσούν και αντιμετωπίζουν πολλές ασθένειες. Δεν θα μπορούσα να τους θαυμάζω και να εκτιμώ περισσότερο αυτό που κάνουν”.

Στη συνέχεια, αφού ο Γιούργκεν Κλοπ ανέφερε για μία ακόμα φορά ότι το ποδόσφαιρο αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία σημασία, δήλωσε: “υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω με σημαντικότερα προβλήματα που θα με έκαναν να ντραπώ εάν μιλούσα εγώ για τα δικά μου. Αντιμετωπίζω τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος στον κόσμο αυτή τη στιγμή.

Αυτό είναι το μάθημα που παίρνουμε αυτή τη στιγμή. Πριν τέσσερις ή πέντε εβδομάδες κάποιες χώρες σκέφτονταν «αυτό είναι το δικό μας πρόβλημα, έχουμε πρόβλημα με αυτούς» και διάφορα τέτοια. Τώρα η φύση μας δείχνει ότι όλοι είμαστε ίδιοι και όλοι έχουμε το ίδιο πρόβλημα, την ίδια στιγμή και πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί για να βρούμε μία λύση. Δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτή την κατάσταση εκτός από το ότι μπορούμε να μάθουμε από αυτήν.

Παίζαμε με την Μπόρνμουθ το Σάββατο, κερδίσαμε και την Κυριακή η Σίτι έχασε. Αυτό για εμάς σήμαινε ότι θέλαμε ακόμα δύο νίκες. Ξαφνικά τη Δευτέρα το πρωί ξύπνησα και άκουσε για την κατάσταση στη Μαδρίτη, ότι έκλειναν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια από την Τετάρτη. Πραγματικά ήταν δύσκολο να προετοιμάσω τους παίκτες μετά από αυτό. Συνήθως δεν δυσκολεύομαι με τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου. Μπορώ να χτίσω φράγματα από δεξιά και αριστερά όταν προετοιμάζομαι για ένα παιχνίδι, αλλά εκείνη η στιγμή ήταν δύσκολη.

Την Τετάρτη είχαμε αγώνα. Αγαπώ το ποδόσφαιρο, αγαπώ αυτό που είδα από τα παιδιά. Ήταν μία καλή εμφάνιση παρά το σκορ θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει και άλλα γκολ, δεχτήκαμε πολλά αυτό είναι το μόνο σίγουρο, όμως δεδομένα ήταν ένας εξαιρετικός αγώνας.

Την Πέμπτη είχαμε ρεπό και την Παρασκευή ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα κάναμε προπόνηση, ήταν κάτι περισσότερο σαν συνάντηση. Κανείς δεν ήξερε και κανείς δεν ξέρει ακόμα μέχρι σήμερα τι θα συμβεί και πως θα συνεχιστεί όλο αυτό. Οπότε, αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να οργανώσω τα παιδιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το κάναμε και στείλαμε τα παιδιά σπίτι, εκεί που βρισκόμαστε όλοι ακόμα.

Ναι, συνήθως καταλαβαίνω περισσότερα πράγματα για το αντικείμενο για το οποίο μιλάω. Πώς θα μπορούσα να εξηγήσω την κατάσταση με τον κορονοϊό; Δεν υπήρχε καμία περίπτωση. Κοιτάξτε, στη δουλειά, στη ζωή μου αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα, διαφορετικά προβλήματα σε σχέση με αυτά που έχουμε τώρα, αλλά παραμένουνε προβλήματα. Είμαι ένας άνθρωπος που συγκεντρώνομαι στο να βρω τη λύση. Δεν με απασχολεί τόσο το πρόβλημα. Το παίρνω σαν πληροφορία και αμέσως ξεκινάω να βρω τις λύσεις. Σε αυτή την περίπτωση δεν είχα καμία ελπίδα να μιλήσω για λύσεις. Όλα θα λυθούν, αλλά όχι σύντομα. Τι ξέρω σίγουρα για αυτό; Ότι έχω τις ίδιες απορίες με αυτές που έχουν και οι παίκτες μου και στις οποίες δεν μπορούσα να απαντήσω”.