Οι επιζώντες

15 Μαΐου 1968, «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Ο Μπόμπι Τσάρλτον αποχωρεί από τον αγωνιστικό χώρο δακρυσμένος. Ο Μπίλι Φουλκς, ο «βράχος» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δείχνει να έχει ραγίσει για πρώτη φορά μετά από το…

Τα «μωρά του Μπάσμπι»

Μετά από το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της 6^ης Φεβρουαρίου του 1958 στο παγωμένο Μόναχο. Τότε που η μοίρα σταμάτησε την πορεία της ομάδας που εντυπωσίαζε στα γήπεδα της Αγγλίας και ετοιμαζόταν να κατακτήσει την Ευρώπη. Πάνω από όλα, όμως, στοίχισε τη ζωή σε 23 ανθρώπους, 8 εκ των οποίων ποδοσφαιριστές της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Της ομάδας που είχε γίνει ήδη γνωστή «μωρά του Μπάσμπι» και στα… δικά μας μέρη ως «μπέμπηδες». Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Ματ Μπάσμπι και τα «λαγωνικά» του είχαν ξεκινήσει ένα παιδομάζωμα από τα σχολεία και τις μικρές ομάδες της Αγγλίας, με στόχο μία ομάδα που σε λίγα χρόνια θα στηρίζεται σε νέα παιδιά που έχουν δουλέψει πριν στις τακτικές του διάσημου (και… εκκεντρικού για την εποχή) προπονητή. Η διαδικασία τη σποράς ήταν χρονοβόρα, αλλά οι καρποί στα μέσα της δεκαετίας άρχισαν να φτάνουν. Και να εντυπωσιάζουν τον κόσμο του ποδοδφαίρου. Το 1956, οι «μπέμπηδες» κατακτούν το πρωτάθλημα και γίνονται η μικρότερη σε ηλικία ομάδα που σηκώνει την κούπα. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν μόλις 22 χρόνια. Εκείνη τη χρονιά, κάνουν την… ιχνηλασία στο τότε… Τσάμπιονς Λιγκ. Γνωρίζουν τις άλλες υπερδυνάμεις του ποδοσφαίρου που βρίσκονται έξω από το Νησί και αποκλείονται από την Ρεάλ Μαδρίτης. Έχουν όμως τις πρώτες τους εμπειρίες από την παρέα του Αλφρέντο Ντι Στέφανο…

Την επόμενη χρονιά κατακτούν ξανά το πρωτάθλημα και το παιχνίδι τους είναι πλέον ακόμα πιο ωραίο, ακόμα πιο επιθετικό, αλλά και ακόμα πιο ώριμο… Οι «μπέμπηδες» μεγαλώνουν και προκαλούν εκτός από θαυμασμό και τον τρόμο. Μόνο που η μοίρα είχε άλλα σχέδια και στα γήπεδα του παραδείσου η φοβερή και τρομερή «γκρανάτα» ήθελε έναν αντίπαλο. Η μεγάλη Τορίνο είχε αφανιστεί επίσης από αεροπορικό δυστύχημα το 1949…

Η τραγωδία

Η τελευταία εμφάνιση των «μπέμπηδων» θα γίνει στις 5 Φεβρουαρίου του 1958, στο στάδιο του Ερυθρού Αστέρα. Το παιχνίδι ήταν ο επαναληπτικός προημιτελικός του (τότε Τσάμπιονς Λιγκ) και η Γιουνάιτεντ έχει το προβάδισμα με 2-1 από την Αγγλία. Σε ένα γήπεδο που βράζει από φανατισμό, πάθος και ένταση, τα «μωρά» του Μπάσμπι κάνουν πλάκα και καθαρίζουν παιχνίδι και πρόκριση με… 0-3 από το ημίωρο. Η ομάδα, άλλωστε, είναι σε μεγάλη φόρμα, αφού τρεις μέρες πριν έχει νικήσει… 4-5 στο «Χάιμπουρι» την Άρσεναλ και λίγες μέρες πριν (στο πρώτο ματς μετά από το 2-1 επί του Ερυθρού Αστέρα), είχε προηγηθεί ένα 7-0 πάλι για το αγλλικό πρωτάθλημα. Έτσι, η ομάδα έφτασε στο Βελιγράδι της ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας με καλή ψυχολογία και γνωρίζοντας τις δυσκολίες, τις οποίες ξεπέρασαν με ευκολία.

Οι “μπέμπηδες” στην τελευταία τους εμφάνιση στο ματς του Βελιγραδίου

Η ευφορία για την πρόκριση συνεχίζεται στα αποδυτήρια και από εκεί στην Πρεσβεία στο Βελιγράδι, όπου το πάρτι συνεχίζεται μέχρι τις πρωινές ώρες. Και μετά αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής που έμελλε να το ολοκληρώσουν μόνο λίγοι… Η απογείωση καθυστερεί γιατί ο Τζον Μπέρι δεν βρίσκει το διαβατήριό του και από την Γιουγκοσλαβία εκείνης της εποχής δεν έφευγε χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα ούτε η… Βασίλισσα! Όταν το διαβατήριο βρέθηκε, το ταξίδι ξεκίνησε με ένα από τα καλύτερα αεροσκάφη της εποχής, ίδιο μοντέλο με το αεροπλάνο της Βασιλικής οικογένειας. Η πτήση θα γίνει μέσω Μονάχου, όπου θα γίνει μία μικρή στάση για ανεφοδιασμό καυσίμων. Ο καιρός, όμως, έχει αγριέψει και στο Μόναχο μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες απογείωσης, το αεροπλάνο φεύγει από τον διάδρομο λόγω παγετού και συσσωρευμένου πάγου στα φτερά του και το χιόνι βάφεται κόκκινο… Ο απολογισμός είναι τραγικός με 23 νεκρούς. Από την ομάδα των «μπέμπηδων» χάνονται στο Μόναχο επτά παίκτες και μετά από δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο, ο Ντάνκαν Έντουαρντς. Ο πιο ταλαντούχος από όλους, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής… Οι «μπέμπηδες» δεν υπήρχαν πια…

Ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Μπίλι Φουλκς και ο Ντένις Βάιολετ ανέλαβαν να συνεχίσουν την προσπάθεια των “μπέμπηδων”

Οι Βάιολετ, Μόργκανς, Γκρεγκ, Φουλκς και Τσάρλτον θα συνεχίσουν αφού ξεπεράσουν τα τραύματά τους και θα θυμίζουν για πάντα την τρομερή ομάδα των πιτσιρικάδων του Ματ Μπάσμπι,  οποίος προσθέτει στην ομάδα αρκετούς έτοιμους παίκτες πλέον. Τον Ντένις Λόου και έναν πιτσιρικά από την Ιρλανδία, αυτόν που ήθελε να δικαιολογεί σε κάθε παιχνίδι το επίθετό του. Τον Τζορτζ Μπεστ. Οι Τσάρλτον και Φουλκς, όμως, θα παίξουν τον καταλυτικό ρόλο στα παιχνίδια που έκλεισαν τον ματωμένο κύκλο. Στο παιχνίδι που έκλεισε, όσο ήταν δυνατόν, τα τραύματα από την τραγωδία. Ο Τσάρλτον θα εξελιχθεί σε ηγετική μορφή της Γιουνάιτεντ και της εθνικής Αγγλίας, με την οποία θα κατακτήσει το Μουντιάλ του 1966 και την ίδια χρονιά τη «Χρυσή Μπάλα», ξεπερνώντας για έναν βαθμό τον «Μαύρο Πάνθηρα» της Μπενφίκα και της Πορτογαλίας, τον Εουσέμπιο… Ο κύκλος, όμως, ήταν ακόμα ανοιχτός.

Ο κύκλος κλείνει

15 Μαΐου 1968… Ο Μπόμπι Τσάρλτον αποχωρεί δακρυσμένος από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Ο Μπίλι Φουλκς, ο «βράχος» της Γιουνάιτεντ δείχνει να έχει ραγίσει. Οι πανηγυρισμοί για την πρόκριση στον τελικό του Ευρωπαϊκού τελικού είναι η ολοκληρωτική λύτρωση και για τους δύο. Ο τελικός στο «Γουέμπλεϊ» δεν τους απασχολεί, γιατί ο κύκλος έχει κλείσει. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει πετύχει το στόχο που είχαν οι «μπέμπηδες» δέκα χρόνια πριν και μάλιστα κόντρα στο μεγάλο αντίπαλο δέος. Τη Ρεάλ Μαδρίτης, στην οποία ετοιμάζονταν να δείξουν τα ποδοσφαιρικά δόντια τους που μόλις γίνονταν εμφανή. Η Γιουνάιτεντ πήγε στον επαναληπτικό ημιτελικό μετά από το 1-0 στην έδρα της. Η αποστολή ήταν δύσκολη και έγινε ακόμα πιο δύσκολη, όταν στα πρώτα λεπτά, η Ρεάλ προηγήθηκε 2-0. H Γιουνάιτεντ υποφέρει, αλλά με ένα αυτογκόλ της Ρεάλ, το σκορ του ημιχρόνου είναι 3-1. Η πίεση στο β΄ μέρος, είναι ακόμα πιο έντονη, αλλά η ομάδα του Ματ Μπάσμπι αντέχει και στο 73΄, ο Ντέιβιντ Σάντλερ κάνει το 3-2! Η Ρεάλ πιέζει και για άλλα γκολ, αλλά τότε ήρθε η στιγμή του Μπίλι Φουλκς,  ο οποίος στο 80΄ έγραψε το τελικό 3-3 μετά από σέντρα του Τζορτζ Μπεστ.

«Δεν είπαμε ποτέ ότι θα νικήσουμε ή ότι θα προκριθούμε για τα παιδιά που χάθηκαν 10 χρόνια πριν», έλεγε πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή του ο Σάντλερ και συμπλήρωνε: «ήταν όμως εκεί μαζί μας. Το νιώθαμε όλοι ότι ήταν εκεί. Πιστεύω ότι με το γκολ που πέτυχα, βοήθησα στο να κλείσει η Γιουνάιτεν μερικές πληγές».

«Ήταν το παιχνίδι που έκανε πιο ελαφρύ το βάρος και το πένθος της Γιουνάιτεντ», έλεγε από την πλευρά του ο Μπίλι Φουλκς και συνέχιζε: «ήταν η αφετηρία για νέες επιτυχίες». Ο Φουλκς έπαιξε 17 χρόνια στη Γιουνάιτεντ, μετρώντας 688 συμμετοχές, με τις οποίες είναι 4^ος στη σχετική λίστα της ομάδας, πίσω από τον Ράιαν Γκιγκς, τον… Μπόμπι Τσάρλτον και τον Πολ Σκόουλς! Σε όλες αυτές τις συμμετοχές, πέτυχε μόλις 7 γκολ. Αυτό στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», όμως, ήταν ένα από τα πιο σημαντικά στην Ιστορία της ομάδας. Το γκολ που έκλεισε οριστικά έναν κύκλο. Ο νέος κύκλος θα άνοιγε λίγες μέρες μετά στο «Γουέμπλεϊ», όπου η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα κατακτούσε το Κύπελο νικώντας 4-1 την Μπενφίκα του Εουσέμπιο, πετυχαίνοντας τρία γκολ στην παράταση, αφού η κανονική διάρκεια τελείωσε 1-1. O Μπόμπι Τσάρλτον σκόραρε δύο φορές στον τελικό…

Όπως στον ημιτελικό, έτσι και στον τελικό, είναι πιθανό οι παίκτες και ο Μπάσμπι να μην θέλησαν να φορτίσουν την ατμόσφαιρα και να μην έδωσαν όρκους νίκης για «τα παιδιά που χάθηκαν». Αυτά τα παιδιά, όμως, όπως και στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», ήταν σίγουρο ότι ήταν μαζί τους. Οι επιζώντες του τραγικού δυστυχήματος που έγινε σαν σήμερα πριν από 60 χρόνια, ύψωναν όσο μπορούσαν περισσότερο το «ιερό δισκοπότηρο» του ποδοσφαίρου ψηλά στον ουρανό στο «Γουέμπλεϊ». Για να φτάσει πιο κοντά στους αδικοχαμένους «μπέμπηδες» που περίμεναν χρόνια αυτή τη στιγμή…