“Ο τελευταίος του είδους του”

Συστήθηκε με τεράστιο θόρυβο που στη συνέχεια τον δικαιολόγησε και με το παραπάνω, αλλά αποχωρεί σε εκκωφαντική ησυχία που τον αδικεί. Ο λόγος για τον Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα μετακομίσει στην Αμερική και στο MLS για λίγα ακόμα χρόνια ποδοσφαίρου και τα τελευταία ένσημα. Ο Ρούνεϊ έπαιξε για τελευταία φορά στις 28 Απριλίου, στο ματς της Έβερτον στην έδρα της Χάντερσφιλντ. Στο 63΄ του ματς, ο Άλαρνταϊς τον αντικατέστησε με τον νεαρό Ντέιβις και από τότε δεν έχει ξαναπαίξει. Η επίσημη πληροφόρηση της Έβερτον έκανε λόγο για τραυματισμό στο γόνατο, αλλά τα αγγλικά ΜΜΕ επιμένουν για… τραυματισμό μυστήριο! Όπως επιμένουν και για συμφωνία με την DC Γιουνάιτεντ, στην οποία θα μεταγραφεί άμεσα. Εάν δεν υπάρξει κάποια εντυπωσιακή αλλαγή τις επόμενες ημέρες, ο Γουέιν Ρούνεϊ θα αποχωρήσει από τη σκηνή όχι σαν πρωταγωνιστής που ήταν από παιδί, αλλά σαν κομπάρσος. Και σίγουρα αυτή η αποχώρηση στο μισοσκόταδο και όχι στη λάμψη των φώτων είναι άδικη για τον πρώην αρχηγό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της εθνικής Αγγλίας.

Όπως σε κάθε σεζόν, έτσι και στη φετινή οι αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών είναι αρκετές και πολύ συγκινητικές. Αποχωρήσεις με τιμές για τους παίκτες που έχουν προσφέρει στις ομάδες τους και στις εθνικές τους ομάδας. Με πρώτο και καλύτερο τον Ινιέστα και από εκεί και μετά τον Κάρικ, τον Τσάμπι Πριέτο, τον Βαϊντερφέλερ, τον Κίσλινγκ και πολλούς άλλους…

Σε αντίθεση με αυτούς, ο Ρούνεϊ αποχωρεί από το αγγλικό ποδόσφαιρο σχεδόν σαν… κλέφτης. Κι όμως, προσέφερε τόσα πολλά. Το πιο αξιοπερίεργο σε όλη την υπόθεση, είναι ότι ο Ρούνεϊ φεύγει σαν κλέφτης από το ίδιο του το… σπίτι. Γιατί η καριέρα του μπορεί να είναι συνδεδεμένη με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά το σπίτι του ήταν η Έβερτον. Εκεί έκανε το ξεκίνημά του για την εντυπωσιακή του πορεία. Εκεί επέλεξε να επιστρέψει πέρυσι το καλοκαίρι όταν έφυγε  από τη Γιουνάιτεντ, αφήνοντας πίσω τους τις επιλογές της Κίνας και της Αμερικής. Το ξεκίνημα ήταν εντυπωσιακό, αφού στην πρώτη αγωνιστική πετυχαίνει το μοναδικό γκολ της Έβερτον κόντρα στη Στόουκ.

Επιστροφή με γκολ

Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Η Έβερτον όχι μόνο δεν επαληθεύει τις καλοκαιρινές προσδοκίες, αλλά είναι τραγική σε Αγγλία και Ευρώπη. Ο Ρούνεϊ οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ και γίνεται για πολλές μέρες πρωτοσέλιδο για τους λάθος λόγους. Η δίκη που ακολουθεί δεν είναι το τέλος της περιπέτειας, αφού στη συνέχεια μπαίνει στο παιχνίδι και η συζυγική απιστία. Η σύζυγός του του δίνει μία τελευταία ευκαιρία να σώσει το γάμο.

Μέσα σε όλα αυτά, ο Κούμαν που τον σέβεται και τον στηρίζει, απολύεται και μετά από πολύ καιρό αναλαμβάνει ο σκληρός Σαμ Άλαρνταϊς. Η κόντρα τους ήταν θέμα χρόνου και οι προβλέψεις δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν. Ακόμα και σε μία τέτοια χρονιά, ο Ρούνεϊ πέτυχε 10 γκολ και «έφτιαξε» αρκετά ακόμα.

Μόλις στα 32 του χρόνια, αποχωρεί από το αγγλικό ποδόσφαιρο με την αίσθηση ότι θα μπορούσε να προσφέρει κι άλλα. Αποχωρεί χωρίς τις τιμές που του αρμόζουν ως πρώτος σκόρερ της εθνικής ομάδας και κυρίως αποχωρεί από το σπίτι που μεγάλωσε σαν κυνηγημένος. Ίσως για τον Ρούνεϊ η επιστροφή στο σπίτι να μην ήταν η ιδανική. Ίσως πάλι, να βιάστηκε λίγο να πάρει την απόφαση την αποχώρηση. Η ουσία είναι ότι το αγγλικό ποδόσφαιρο χάνει τον τελευταίο του είδους του. «Τον ποδοσφαιριστή του δρόμου», όπως τον χαρακτήρισε ο Ντέιβιντ Μόγιες. Εάν ο Ρούνεϊ έπαιζε έστω και λίγο σήμερα στο ματς με τη Γουέστ Χαμ, θα συναντιόταν με τον Μόγιες, ο οποίος ήταν αυτός που τον «σύστησε»  στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

“Μπες και παίξε μπάλα”

«Μπορώ να σας λέω ιστορίες για τον Ρούνεϊ για πολλές ώρες», σχολίαζε παραμονές του ματς με την Έβερτον ο Μόγιες και ζητούσε από τους οπαδούς της Γουέστ Χαμ να αποθεώσουν τον Ρούνεϊ για την προσφορά του στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ο Ρούνεϊ, όμως, δεν πήγε στο Λονδίνο… «Όταν ήταν μικρός, κλωτσούσε όλες τις μπάλες στην προπόνηση και αυτό με εκνεύριζε απίστευτα», θυμήθηκε ο Μόγιες και συνέχισε: «μετά, όμως, έκανε μία ενέργεια, πετύχαινε ένα γκολ και όλοι μέναμε άφωνοι. ‘Το έκανε στ’ αλήθεια αυτό; Έβαλε πράγματι αυτό το γκολ;’ λέγαμε μεταξύ μας οι προπονητές. Ήταν ένα παιδί που έπαιζε ποδόσφαιρο δρόμου και έπρεπε λίγο να τον τιθασεύσουμε. Σ εόλη του την καριέρα θα μπορούσε να πάιξει τερματοφύλακας, αμυντικός, δεξί μπακ, αμυντικό χαφ, παντού. Μπορούσε, γιατί ήταν ένας πραγματικός ποδοσφαιριστής. Μία ιδιοφυΐα. Όταν ήταν πιο μικρός, έπαιζε με τη μεγάλη ομάδα και μετά από το παιχνίδι πήγαινε και έβρισκε τους φίλους του και έπαιζε μπάλα ξανά στους δρόμους. Είναι ο τελευταίος αυτού του είδους των παικτών. Δεν μπορώ να βρω άλλον  σαν κι αυτόν… Ένας ποδοσφαιριστής «παλιομοδίτικος», παλαιάς κοπής, πραγματικός ποδοσφαιριστής που θέλει να κυνηγάει την μπάλα. Μακάρι να συνεχίσει να παίζει και να μην σταματήσει εδώ…».

Στο πρώτο του γκολ με την Έβερτον, μία βολίδα κόντρα στην Άρσεναλ (της οποίας σταμάτησε σερί  30 αήττητων αγώνων), ο εκφωνητής που περιγράφει το ματς, λέει το προφητικό: «remember the name»! Για πολλά χρόνια, το υπενθύμιζε ο ίδιος με τα κατορθώματά του. Τώρα ετοιμάζεται να φύγει σαν ξεχασμένος, όπως έφυγε περίπου και από την εθνική Αγγλίας…